1 x proberen is geen x proberen. Dat stomme zinnetje zit al de hele dag in mijn hoofd. Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen. Ik wou dat IEDEREEN het hoorde. En vooral… dat iedereen er dan ook iets mee ging doen. In de actie kwam. Falen en opgeven zou laten plaatsmaken voor leren, herhalen en nog een keer proberen. Dat dus.
De aanleiding? Ik maakte mij er zelf bijna schuldig aan. Ik had een ontzettend gave samenwerking. Een samenwerking die prachtige dingen beloofde. We kwamen tot een overeenkomst. Ik leverde. En toen… was het stil. Ik stuurde een mailtje. Om te kijken of we een afspraak konden maken. Even van gedachten wisselen. Hoe is het bevallen? En vooral, zetten we dit dan voort? En ik deed een concreet voorstel voor hoe onze verdere samenwerking er uit kon komen te zien. Dat was mijn eerste x proberen.
Heb ik de plank misgeslagen?
En toen, toen bleef het stil…
En toen, toen gebeurde er van alles in mijn hoofd. Weet je, ik ga ff met de billen bloot… er kwamen van die nare, ontkrachtende, nergens op gebaseerde miepgedachten naar boven. Ze klonken ongeveer zo:
Oh je, heb ik de plank misgeslagen?
Was het niet wat ze ervan had verwacht?
Heb ik wel kwaliteit geleverd?
Heb ik het wel goed gedaan?
Ze durft vast niet te zeggen dat ze het niks vond, daarom hoor ik niks meer.
Zie je wel Marlies, je bent echt niet zo ‘on top of things’ als je wilt geloven.
Pak maar in, dit heb je verkloot.
Niemand zit op mij te wachten!
Uhhh, need I go on? Om maar even aan te geven, he… Ook ik heb dit soort gedoe. Ook in mijn hoofd kan het gemiezemuis overuren draaien. Ook ik denk weleens dat ik net zo goed een baan kan zoeken omdat NIEMAND OP MIJ ZIT TE WACHTEN! (Denk hier nu even een gejammer en geweeklaag bij van het niveau 3-jarige.)
Een trap onder mijn bevallige achterste
Gelukkig weet ik beter. Dus als ik mezelf weer bij de kladden weet te grijpen, mezelf een enorme trap onder mijn bevallige achterste heb verkocht (spreekwoordelijk dan, fysiek red ik dat niet), en niet wanneer de maan weer gunstig staat, mijn lente is begonnen, de kaarten gunstig liggen, etc etc etc… dan stuur ik dus nog een berichtje; ‘He, we hebben elkaar al een tijdje niet gesproken. Zullen we even bellen? Kunnen we even kijken of we onze samenwerking voortzetten. Zo ja: helemaal tof, ik heb allemaal ideeën. Zo nee: laten we het dan even rondmaken. O.K.?’
Er blijkt een volkomen logische verklaring
En dan, dan blijkt dus de ander ook gewoon mens te zijn. En die heeft gewoon even andere problemen aan haar hoofd gehad. En toen dat eindelijk was opgelost, toen zat van mailtje van mij ergens heel ver onderaan in de mailbox. En is vervolgens over het hoofd gezien. In gedachten geparkeerd als ‘moet ik nog even bellen’, in de praktijk ondergesneeuwd en onbeantwoord gebleven. Volkomen logische verklaring.
Stel je nou eens voor
Stel je nou eens voor dat ik was blijven hangen in dat gemiep en gemiezemuis…. en dat tweede mailtje niet had gestuurd… dan was het niet van dat telefoongesprek gekomen. Dan was het niet gekomen van dat gesprek van vrouw tot vrouw waarin we elkaar bijpraatten over de laatste ontwikkelingen in onze bedrijven. Dan was het niet gekomen van het ‘mag ik mijn droom met je delen?’ Dan was het niet gekomen van ‘mag ik dan ook MIJN droom met jou delen?’ En dan hadden we never nooit ontdekt dat onze dromen ZO gaaf zijn en bovendien ook nog eens elkaar ontzettend versterken. Dan was het niet gekomen van een mega-mooie, inspirerende, motiverende energie en intentie om elkaar op niet al te lange termijn weer te spreken. Over onze dromen. En over de voortgang. En over waar die dromen bij elkaar mogen komen. Dat dus.
1 x is geen x dus
Dus, laten we het er met elkaar over eens zijn dat echt waar 1 x proberen geen x proberen is. Dat het ALTIJD de moeite waard is iets dat niet direct op een succes lijkt gewoon nog een keer te proberen. En zonodig nog een keer. En weet je wat, probeer het daarna NOG een keer. Herhalen, herhalen, herhalen, herhalen. Doen, doen, doen, doen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Leer van je ervaringen, schaaf je strategie of aanpak bij en go! Echt, je doet jezelf er – en je praktijk – zo’n ontzettend groot plezier mee!
Over nog een keer proberen gesproken… mijn workshop De kindercoachpraktijk van je dromen is nog niet vol. Ik heb nog 2 plekken voor dinsdag de 19e. Dusseh, ik gooi hem er gewoon nog een keer in! Dacht je nu, leuk maar ik kan de 19e niet… dan geef ik dezelfde workshop 13 december NOG een keer. Wilde je 2019 tot JOUW jaar maken? En wil je dat in 2020 nog een keer proberen (of nog beter: gaan doen!)? Zorg dan dat je erbij bent. Je krijgt er geen spijt van, gegarandeerd. Weet je welkom! (Oh, enneh, ben je geen kindercoach maar heb je wel de ambitie een coachpraktijk succesvol te maken in 2020? Ook dan kun je je aanmelden!)
