Een zucht. Een wanhopige blik. We Skypen even. Want ze ziet het niet meer zitten. Het hele Corona-gebeuren heeft haar lamgelegd: “Maar Marlies, als deze hele situatie straks voorbij is, dan gaat toch geen hond meer geld uitgeven aan een coach? We krijgen een enorme financiële klap. Dan kiezen mensen toch niet voor zo’n luxe-product als coaching? Ik begon net een beetje op gang te komen. Heb mijn baan opgezegd en nu dit!”
Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat deze situatie allesbehalve fijn is. We zijn onzeker. Vrezen voor onze gezondheid en voor die van de mensen waar we van houden. Wat we het allerliefste doen, met die kids en ouders werken, kan nog wel maar is een ietsiepietsie ingewikkelder geworden. Het vraagt aanpassingen, creatief denken, oplossingen bedenken en – in veel gevallen – mega uit je comfort zone stappen.
Wat iedereen over het hoofd ziet
Er is echter 1 ding dat de meesten onder ons over het hoofd zien. Als dan straks, ik hoop sneller dan we durven te hopen, alles weer ‘normaal’ is… weet je wat er dan gebeurt?
Dan gaan mensen massaal op zoek naar een coach. Mark my words!
Het valt wel mee
Want dat kind dat al een tijdje wat onzeker was, angstig, moeite had zich te concentreren of op welke andere manier ‘niet helemaal lekker in zijn vel zat’, dat kon het nog wel bolwerken zolang alles ‘normaal’ was. De ouders zagen het misschien wel maar maakten zich niet zo’n vreselijke zorgen: ‘Het valt wel mee.’ Of hielden het voorlopig even in de gaten, maar vonden actie nog niet nodig. We weten allemaal dat er behoorlijk wat tijd kan zitten tussen het moment dat de eerste ‘verschijnselen’ van een issue optreden en dat er daadwerkelijk hulp gezocht wordt.
Want, dan lijkt het eigenlijk wel weer even goed te gaan. Na die vakantie bijvoorbeeld. Of, dan maakt een van de ouders zich misschien wel zorgen maar ziet de ander het nog niet zo. Misschien geeft de juf signalen maar zien ouders thuis een heel ander kind. En eerlijk is eerlijk, wat ook kan gebeuren is dat ouders er nog niet klaar voor zijn om onder ogen te zien dat hun kind echt hulp nodig heeft.
Om welke reden dan ook, het kan dus soms echt wel even duren voordat ze aankloppen bij jou!
En dan zit ineens iedereen op elkaars lip
Dus stel je die ouders en dat kind voor… die zitten nu met zijn allen binnen. Lekker op elkaars lip. Homeschooling, thuiswerken. Ritme ontbreekt, of ritme wordt er geforceerd ingebracht. Kinderen kunnen hun energie niet kwijt, ouders moeten HEEL, heel heel veel ballen in de lucht houden… Tel maar bij elkaar op.
Dan wordt zo’n issue dat nog niet zo’n heel groot probleem leek, als je pech hebt ineens veel zichtbaarder. Je zit er immers als ouder de hele dag met je neus bovenop. Het wordt waarschijnlijk ook nog eens versterkt en uitvergroot, want waar buitenspelen, speelafspraakjes en school nog voor de nodige afleiding en energieafvoer zorgden, is er nu… niets.
Ze kunnen er niet meer omheen!
Kun je je voorstellen dat deze ouders straks – zodra we met zijn allen de deur weer uit kunnen – heel snel op zoek gaan naar begeleiding? Ze kunnen niet anders meer! En dat dat dan geld kost, dat is hun minste zorg.
Dus dan… dan hoop je dat ze naar JOU komen.
En daar zit nu de crux.
Wat als jij van de radar bent verdwenen?
Want als jij nu in deze periode volledig stilvalt. De boel helemaal de boel laat. Niet meer post op je socials, je blogs achterwege laat, etc. Kortom, als jij nu volledig van de radar verdwijnt.
Dan vindt jouw toekomstige klant jou straks niet. Maar wel je collega twee straten verderop die wel zichtbaar is gebleven. Is dat even jammer!
En het kan zo eenvoudig zijn
Ja, ik weet dat het super lastig is om juist in deze situatie tijd vrij te maken voor jezelf en je praktijk. Dat merk ik natuurlijk zelf ook. Maar wat als je nu elke dag een kwartier tot een half uur besteedt aan je praktijk. Zodat je in ieder geval je social media bijhoudt. Dat blog schrijft en je nieuwsbrief uitstuurt. Misschien zelfs eens een filmpje aan bestaande of oud klanten met een leuke oefening. Of een kaartje om ze een hart onder de riem te steken.
Een kwartiertje tot half uur per dag. Dat moet lukken toch?
Kun jij ze straks met open armen ontvangen!
Blijft de boel mooi in beweging. Blijven jij en je praktijk goed zichtbaar. En die ouders die dan naar buiten rennen straks op zoek naar een coach… die ontvang jij met open armen!
Mark my words.
