Uit Dagboek van een kindercoach
“Maar Marlies, hoe doe JIJ dat dan?” Drie paar ogen kijkt mij vragend aan. We hebben onze tweemaandelijkse intervisie. Altijd een groot feest. Leuk om elkaar te zien. Boekentips, nieuwe spellen, carddecks en allerlei andere materialen met elkaar delen die we hebben gescoord voor onze praktijk. We bespreken casuïstiek, want we komen allemaal met regelmaat onszelf tegen als de begeleiding van een ouder of kind niet helemaal volgens het boekje verloopt. En altijd komt – vroeger of later – die ene vraag op tafel: “Hoeveel klanten heb jij nu?”
Doen wat je te doen hebt
Soms schaam ik mij bijna. Want daar waar de anderen zo strugglen gaat het bij mij – na een wat voorzichtige start – juist hartstikke lekker. Op de vraag hoe IK dat dan doe, is mijn eerste reactie dan ook een schouderophalen. Ik vind het logisch. Weten wat je wil, je doelen helder hebben, weten met welke klant je het allerliefste wilt werken, tegen alles en iedereen vertellen wat je doet en zorgen dat je een beetje kekke, aantrekkelijke teksten op je website en socials hebt. Hoe moeilijk kan het zijn? Gewoon doen wat je te doen hebt en hoppa!
Zo vanzelfsprekend als ik het vind, zo abracadabra lijkt het voor mijn collega’s. “Kun je ons dat niet leren?” Weer is mijn eerste reactie een schouderophalen. Want jeetje, hoe moet ik een ander leren wat voor mij zo super vanzelfsprekend is?
Businesscoach voor coaches
In die periode spreek ik een vrouw die coaches begeleidt bij het neerzetten van een praktijk. Ik had geen idee dat er zoiets bestond als een businesscoach voor coaches. Maar in dat gesprek met haar realiseer ik mij dat zij teacht wat ik al die jaren al toepas. Dat het niet zo vanzelfsprekend is als ik altijd denk. En dat mijn achtergrond als communicatieadviseur mij hierin die stevige basis heeft gegeven die de meesten ontbeert.
Het maakt dat ik besluit eindelijk te doen wat mij al tijden wordt gevraagd. Ik organiseer een inspiratiedag voor kindercoaches. Een dag waarin we heel praktisch aan de slag gaan met dromen en doelen. De tijd van het jaar is perfect, het is november, dus we maken plannen voor het kalenderjaar dat voor ons ligt.
Ik wil meer!
En potverdriedikkeme, mijn vlammetje brandt harder dan ooit. Ik vind het super gaaf om te doen. De deelnemers zijn laaiend enthousiast. En ik weet op dat moment dat er geen weg terug meer is, ik wil meer.
Dus die ene inspiratiedag wordt herhaald. En nog een keer. En nog een keer. En voordat ik het weet loopt het als een malle. Iets dat ik totaal niet had verwacht (noem me naïef). Mijn kindercoachpraktijk blijkt al snel niet langer te combineren met die inspiratiedagen voor professionals. Ik kom voor een voor mij loodzware keuze te staan. Ga ik ‘terug’ fulltime in de kindercoachpraktijk of maak ik de stap naar fulltime coachen van kindercoaches.
De strijd barst los
Ik kom in een enorme strijd met mijzelf
- Vind ik kinderen ineens niet leuk meer? Jawel!
- Word ik niet meer blij van mijn eigen praktijk? Mwhoah, minder dan van het andere stuk…
- Maar Marlies, je hebt jaren geïnvesteerd in opleidingen, trainingen om jezelf elke keer weer te verbeteren als kindercoach, gooi je dat dan nu allemaal weg? Uhhhhh, ja. En, nee! Want kan ik niet juist die collega-kindercoaches zo goed helpen omdat ik hun vak van binnen en buiten heb geleefd? Dat ik als geen ander de bijzondere dynamieken in het coachen van ouder en kind ken, wat maakt dat het neerzetten van een kindercoachpraktijk toch echt net even anders is dan een willekeurige coachpraktijk?
- Je praktijk is je allereerste bedrijf en dat loopt mega goed, ga je dat nu zomaar opgeven en de businesscoach uithangen? Hoe ondankbaar!
Ik MOET kiezen
Zo gaat het een paar maanden door. Totale verwarring, vertwijfeling en gesoebat met mijzelf. Totdat ik – na een weekend heel hard huilen omdat ik weet dat ik nu echt een keuze MOET maken – de knoop doorhak: Ik sluit Eigenhandje en Jouw succes-PRAKTIJK! is geboren.
“Marlies, mis je het coachen van kinderen dan ooit?” Soms. En heel stiekem zie ik af en toe nog een kind. Want ouders weten mij nog steeds te vinden, omdat ze eerder bij mij waren met een ouder broertje of zusje en nog ergens mijn telefoonnummer weten op te duikelen – ondanks het feit dat ik nergens meer als kindercoach meer geregistreerd of vindbaar ben. Meestal verwijs ik naar een collega. En soms kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Gun ik mijzelf die paar sessies. En geniet ik er op en top van.
Fast forward in de tijd
… Laatste kwartaal 2021…
De inspiratiedagen van toen zijn uitgegroeid tot volwaardige programma’s. Mijn klanten plukken de vruchten van mijn succesvolle tijd als kindercoach. Ik geniet elke dag van de keuze die ik heb gemaakt. Niet in de laatste plaats omdat mijn klanten laaiend maar dan ook echt laaiend enthousiast zijn. Dat smaakt naar meer, heel veel meer.
(Wat mij stiekem ook wel weer nieuwsgierig maakt… als ik nou nog eens zo’n inspiratiedag zou organiseren… is dat iets voor jou? Wil je alvast wat inspiratie horen… luister dan ook eens naar mijn Podcasts!)
