Ik zal het echt nooit vergeten. Het maandelijke communcatieoverleg in de GGZ-instelling waar ik werkte. Een van mijn collega’s, Wouter, gaf een presentatie. Over iets nieuws. Het was de HIT. En we moesten hier allemaal mee aan de slag. Zit iemand daar op te wachten?
Vol enthousiasme slingerde hij de beamer aan. Ging het internet op en toverde… Facebook tevoorschijn! In sneltreinvaart, hij was echt lyrisch over het hele gebeuren, nam hij ons mee in ‘the online place to be’. Keek ons verwachtingsvol aan, hoopte overduidelijk dat we allemaal zouden staan te trappelen van ongeduld om nieuwe, meeslepende dingen het internet op te gaan slingeren.
Mag ik ff rust, please?
Ik kan mij niet herinneren hoe lang de presentatie duurde. Wat ik mij wel kan herinneren is het gevoel van onrust en afschuw dat mij bekroop: ‘WAAROM? Waarom moet ik online gaan vertellen waar ik mee bezig ben? Daar zit niemand op te wachten! Connecten met mensen over de hele wereld? Ik ben al druk genoeg in mijn eigen hoofd. Mag ik ff rust, pleeeeease!!!!????’
Je snapt, ik was geen early adaptor.
Fast Forward een jaar of 14…
Hoe anders is het nu! Nee, nog steeds geen early adaptor. Ik geef het toe. Ik moet bij nieuwe online features altijd eerst even aanzien waarom en hoe en ‘past dit bij mij’. Maar Facebook… Nou ja, degenen die mij volgen weten dat er bij mij van afschuw voor social media inmiddels geen sprake meer is. Dat daar zit niemand op te wachten volledig is vervangen voor het delen van mijn verhaal.
Twee dingen…
Ik kan hele verhandelingen houden over wat er in de tussentijd is veranderd. Maar laat ik het terugbrengen tot twee eenvoudige dingen:
- Ik startte mijn eigen praktijk en ontdekte al snel dat de moeders van de kids die ik begeleidde in mijn kindercoachpraktijk in groten getale te vinden waren op Facebook.
- Toen ik mijn praktijk startte had ik een boodschap te brengen. Want ik wilde zoveel mogelijk onzekere (puber)meiden begeleiden bij de leukste volwassen versie van zichzelf worden. Ik wist WAT ik te vertellen had, WAAROM die boodschap essentieel was, HOE ik dat wilde vertellen en WAAROM ik bij uitstek degene was om die meiden te begeleiden.
En tja, dan gaat zichtbaar worden ineens ‘vanzelf’.
De waaroms, hoe en wat
Ok ok ok, ik geef toe dat het ietsjes makkelijker werd gemaakt door mijn achtergrond in de communicatie. Absoluut. Ik kende de ‘regeltjes’ van goede communicatie. Ik schreef super easy lekker lezende en aansprekende teksten. Dat maakte het wel iets makkelijker. Maar de aller aller allergrootste winst zat hem erin dat ik wist WAAROM ik zichtbaar moest zijn en dat ik een heel helder verhaal had (de waaroms, hoe en wat van hierboven).
Een beschamende ervaring
Vond ik het dan nooit spannend om mijzelf te laten zien? Ja, natuurlijk wel! Je wilt niet weten hoe lang het heeft geduurd voordat ik een keer een FB-live durfde te doen. De allereerste keer was ook nog eens in het Engels, gelukkig in een besloten FB-groep. De tweede keer was ook bedoeld voor een besloten FB-groep. Met een heel persoonlijk verhaal. En toen had ik op de verkeerde knoppen geduwd: het hele verhaal stond op mijn persoonlijke tijdlijn, en ik had het niet door… Hoppa, zichtbaar to he max!
Na die ‘beschamende’ ervaring besloot ik dat ik het ergste dat kon gebeuren al achter de rug had, en ik had het overleefd. Ook een live bleek je te kunnen verwijderen. Niets aan het handje. Of nou ja, in ieder geval, enige damage control, want er waren natuurlijk genoeg mensen die het live allemaal hadden zien gebeuren… 😉
Puur, rauw, echt
Ik kreeg echter ontzettend mooie reacties en ontdekte dat mensen het fijn vinden om JOU te zien met alles erop en eraan. Echt. Niet gemaakt, verzonnen, bedacht of geënsceneerd. Nee, echt. Rauw. Puur. Jij, echt jij.
Mijn daar zit niemand op te wachten veranderde in enthousiasme. Dus vanaf dat moment was het hek pas echt van de dam. Geen enkele aarzeling meer om ‘even op de live-knop’ te duwen. Facebook, Insta, ik vind het allemaal even geweldig. Of het nu gaat om een ‘gewoon’ bericht met tekst en een foto, een video of een live. Ik draai mijn hand er niet meer voor om.
En dat levert klanten op
De ene keer megaveel reacties, de andere keer noppes nada niets. Maar altijd komt er een moment waarop ik iemand spreek die refereert aan iets dat ik op mijn socials deelde. En dan weet ik dat mijn boodschap weet te raken. De juiste mensen aantrekt. En dus – mede daardoor – klanten oplevert.
Waar het niet om gaat…
En dat is uiteindelijk waar het om gaat natuurlijk. Het is niet van belang of je per se de perfecte foto bij je berichten post, of je zinnen altijd poëziewaardig en grammaticaal correct zijn. Het is niet van belang of je haar goed zit (echt, als ik had gewacht op een good hair day was ik NOOIT live gegaan). Het maakt ook niet uit of je een keer stottert of ‘uhhhh’t.
Waar het om gaat…
Waar het wel om gaat is dat je jezelf laat zien, met alles erop en eraan. Dat je met de klant die jij het aller aller allerliefste in de praktijk wilt hebben in gedachten je verhaal doet. Een retegoed verhaal. Een verhaal waarin je waarde geeft, tips en adviezen en jij jouw visie deelt. Een verhaal waarin je laat zien wie jij bent als mens EN als professional. Waarin je het gesprek aangaat met je toekomstige klant.
Neem van mij aan, dan wordt het hele social-mediagebeuren een makkie maar vooral ontzettend leuk!
Denk je nu, leuk maar HOE dan? Zorg dan dat je maandag 22 juni om 20.00 uur ‘savonds aanschuift bij mijn gratis Masterclass In 5 heldere stappen zichtbaar met je kindercoachpraktijk. Ben jij er bij?
Wel even aanmelden: https://jouwsuccespraktijk.activehosted.com/f/13
(Vergeet niet je inschrijving te bevestigen (check ook je spam), zodat je automatisch de link naar Zoom krijgt waar de Masterclass plaatsvindt. Tot dan!)
