Ik check de laatste proefdruk van de magische mindset box. Begonnen met de kaarten. Vervolgens het doosje. En tenslotte het bijbehorende boekje. En ineens, it hits me: Ik heb gewoon een boek geschreven. En dit is potverdikkeme niet de eerste keer. Wat is dit!?!
Direct na die gedachte komt het relativerende stemmetje om de hoek: ‘Hoho, Marlies. Niet overdrijven. Een boek?! Het is een lieflijk klein boekje met alleen maar de uitleg bij de kaarten en wat oefeningen. Maak het niet groter dan het is!’
Ik heb dit eerder meegemaakt
En toch. Toch. Dit heb ik namelijk al een keer eerder meegemaakt. Een aantal jaar geleden was er de wens een boek te schrijven. Sterker nog mijn hele leven lang weet ik het al: ooit schrijf ik een boek.
Ik voelde op dat moment in elke vezel van mijn lijf dat het tijd was. Maar ik stokte. Nog voordat ik was begonnen. Want jeetje, een boek. Marlies, wie denk je wel dat je bent. Wat heb jij nou te vertellen? Wie zit daar op te wachten? En, waar moet het dan precies over gaan? Het moet wel kloppen, compleet zijn. Hoe pak ik dit aan? Hoe zorg ik ervoor dat het van links naar rechts, van voor naar achter, klopt?
Wat moet er in mijn boek komen?
Je snapt het al wel… er gebeurde dus in eerste instantie… niets…
Totdat ik doorhad wat ik aan het doen was. En besloot het idee in duizend stukjes te breken: wat wist ik WEL? Wat moest sowieso in mijn boek komen?
Het antwoord was helder: een aantal interviews met kindercoaches. Over hun ondernemersreis. Met successen en missers. Met tips en adviezen.
En hopla, daar was de volgende vraag: hoeveel interviews moeten er dan komen? En weer liep ik vast. Want was 5 genoeg? Of 10? Of meer? En wie zou ik dan precies interviewen? Juist bekende, super succesvolle kindercoaches, of eerder de minder bekende waaraan starters zich beter kunnen meten?
Je snapt het al… in al dat wikken en wegen… gebeurde er niets.
Opbreken in kleine stukjes
Dus wist ik, ik mocht het nog kleiner maken. Ik startte met 1 interview, postte dit op mijn site en op mijn socials. De reacties waren laaiend enthousiast. Dus volgde het tweede interview, het derde… en al snel had ik er 10.
Ik bundelde de interviews, liet het mooi opmaken en gaf het uit als online magazine. Het werd een mega succes. In no-time hadden een kleine 2.000 kindercoaches het gedownload. En kwam, uiteraard, de onvermijdelijke vraag of het ook in gedrukte versie beschikbaar was.
Zo kwam het dat ik binnen een maand na het uitgeven van het online magazine een doos drukwerk opentrok. Het bovenste magazine, dat maar liefst 60 pagina’s bleek te tellen, eruit haalde… en me realiseerde: ‘Damn, ik heb gewoon een boek geschreven!’
Dat boek komt er!
Want jeetje, had ik gekozen voor een hard-cover en een kleiner formaat in plaats van een magazine-vorm, dan had ik dus gewoon een vet, volwaardig boek in mijn handen gehad.
Ongemerkt had ik dus dat gewenste boek geschreven. Toch wuifde ik het weer weg: het was immers een magazine, geen boek.
En zo komt het dat ik nu, op mijn 50e inmiddels, nog steeds niet HET boek heb geschreven. Maar mark my words. Het komt er wel. Zeker weten.
Want ook op dit moment voel ik in elke vezel van mijn lijf dat het tijd is. Tijd om nu eindelijk dat boek te schrijven. Ook nu komen weer al die miepgedachten voorbij. En deze keer trap ik er niet in. Pinky Promiss.
Kwestie van beginnen
Het is een kwestie van ergens beginnen. Dat hoeft niet aan het begin te zijn. Ik hoef nog niet precies te weten waar het heengaat. Dat heb ik immers al eerder gedaan. Stap voor stap. Succes voor succes. En dan vormt het zich vanzelf.
En trap ik toch in mijn gemiep en gemiezemuis (ja he, ik ben ook maar mens), dan kan ik niet anders dan denken aan dit blog. Waarin toch een soort van belofte schuilt. Dusseh, nu moet ik wel… 😉
(Oh… mocht je het magazine niet kennen, je vindt het hier. En die Magische Mindset Box kun je al bestellen, ligt ie uiterlijk 1 februari bij je op de deurmat)
