Ik word al moe als ik het lees… Ik was net bevallen van mijn eerste. Had een lekkere, maar ook veeleisende positie bij een van de grootste publicrelationsadviesbureaus van Nederland. Hoewel ik genoot van het moeder zijn, ik had namelijk echt de liefste, mooiste, schattigste en meest geweldige baby OOIT, ik vond het ook retezwaar met die liefste baby. Want hij sliep niet. Overdag niet, ’s nachts niet. Er werd niet geslapen, wel heel veel gehuild.
Tegen de tijd dat mijn verlof erop zat huilde mijn hart om dat mannetje zoveel uur achter te laten EN stond ik te trappelen van ongeduld. Ik snakte ernaar om te ontsnappen aan het ritme van hazeslaapjes, drinken en luiers.
De wereld draait door
Ik realiseerde mij maar al te goed dat werkgevers en klanten er geen rekening mee houden dat je wallen op je enkels hangen en de hormonen nog door je lijf gieren. Er geen boodschap aan hebben dat je er die nacht 7 keer uit bent geweest en max 2 uur slaap hebt gehaald. En terecht.
Dus lapte ik mijzelf elke dag op. Niemand zou horen of merken hoe zwaar ik het had.
Zo kwam het dat ik een maand of 2 nadat ik weer aan het werk was gegaan mijn POP-gesprek had. Ik kwam goed voorbereid, met een plan. En wat voor een. Het zou mij niet gebeuren dat ik door de mand zou vallen als zo’n nieuwbakken moeder die zichzelf is kwijtgeraakt en met 0 ambitie is achtergebleven. De reactie van mijn leidinggevende zal ik nooit vergeten:
“Jezus Marlies, ik word al moe als ik het lees.”
Vervolgens volgde een gesprek dat ik niet direct aangenaam vond. Wel het beste dat mij kon overkomen. Want zij waren super happy en onder de indruk van mijn arbeidsethos, maar wilden mij liever niet verliezen aan een burn-out. Ze schrapten het plan. Ik kreeg de opdracht vooral te focussen op het werk dat er lag en op thuis.
Nu denk IK: Ik word al moe als ik het lees
Leuk Marlies, maar waarom vertel je dat nu allemaal?
Nou, ik sta nu, inmiddels 18 jaar later, aan die andere kant.
Vanochtend las ik de antwoorden op de vragen die ik mijn deelnemers aan Me, Myself & My Business (het is aanstaande maandag, en er zijn nog een paar tickets) ter voorbereiding had gesteld. En weet je hoe vaak ik vanochtend heb gedacht: ‘Ik word al moe als ik het lees.’ Bij bijna ALLE deelnemers, en de teller staat ‘as we speak’ op 27.
Ik ontving ook maar liefst 6 nieuwsbrieven vanochtend waar ik na het lezen van de eerste zin dacht: ‘Ik word al moe als ik het lees.’
Ik kreeg vragen van mijn klanten over de plannen die ze hadden gemaakt voor laatste kwartaal 2022, en ik dacht: ‘Ik word al moe als ik het lees.’
Ik scrollde even door mijn socials en bij de zoveelste hysterisch happy coach die met grote opengesperde ogen, druk gebarend en met hoge stem haar aanbod stond te verkondigen, dacht ik: ‘Ik word al moe als ik het lees.’
Wat wil je nu ECHT?
Allemaal vrouwen, net als ik, die zichzelf willen bewijzen. Aan zichzelf. Aan de buitenwereld. Die meester zijn in het kipzonderkoppen. Altijd maar doordouwen. Zichzelf geen pas op de plaats gunnen. Een moment van bezinning. Zichzelf veel te serieus nemen. Het leven daardoor veel te zwaar leven. En vergeten dat hun business – naast omzet – ook vooral FUN mag opleveren.
En natuurlijk kunnen we niet van de lucht leven. Dus die omzet is broodnodig. I know!
Toch wil ik tegen jou, lieve vrouw, zeggen: Durf je een tandje minder? Maak eens pas op de plaats. Stop met kipzonderkoppen en VOEL. Wat WIL je nu eigenlijk? Wat wil je nu eigenlijk ECHT? Waar word je BLIJ van? Ga weer SPELEN. Zoek de FUN op. Laat eens de boel de boel. En vertrouw, vertrouw, vertrouw. Op jezelf. Op je business. Op dat ook jij de kindercoachpraktijk van je dromen kan realiseren. Dat, dat is wat ik vandaag tegen je wil zeggen.
Ga ik nu weer verder met het voorbereiden van mijn event van maandag. Een ding is zeker, ik bouw er extra fun in.
