Laat ik me mijn kracht ondermijnen? Ik staar naar de woorden: narcistische one woman show. Ik voel het branden in mijn keel. Ik hap naar adem. Wil de woorden weghalen. Ik typte ze immers zelf, dus mag ze ook deleten. Toch laat ik ze staan.
Het is tijd om het onder ogen te zien. Dat grote verlangen. EN die ene uitspraak. Ze gaan niet samen.
Het grote verlangen om de zalen waarvoor ik spreek te vullen met ontelbaar meer vrouwen. Nog meer. Nog grootser. Nog meer impact. Nog meer zielen raken.
En die ene uitspraak ‘Marlies en haar narcistische act’. De woorden die een bom leggen onder elke potentie van dat verlangen. En dat wil ik niet meer. Het is klaar.
Niet alleen voor mij. Ook voor mijn dochter. Voor mijn klanten. Voor alle vrouwen van deze wereld. Voor jou.
Hoe kunnen die paar woorden mijn kracht ondermijnen?
Hoe kan het dat ik de woorden ‘Marlies en haar narcistische act’, venijnig, onterecht en vuil uitgesproken door die ene persoon, uitgerekend die ene persoon, de kans geef mijn kracht te ondermijnen. Mijn zijn aan te tasten. Mijn ziel te doen huilen. Mijn verlangen te bevuilen.
Het kan niet zo zijn dat ik mijzelf opnieuw ga inhouden, zoals ik als kind, puber, jong volwassene deed. Klein maken. Voorzichtig doen. Op eieren lopen. Kop onder het maaiveld. Lekker inblenden in de grijze-muizenmassa. Ja en amen om die aai over mijn bol te krijgen.
Ik was daar bovenuit gestegen. Had een vurige kracht in mijzelf aangeboord. Wist, voelde en leefde: Dit ben ik, dit kan ik, let’s do this.
En toen raakte ik afgeleid door die vernietigende woorden, nog niet zo lang geleden mijn kant op geslingerd.
Nu ik het zo duidelijk zie, besluit ik: Het klein houden uit angst stopt opnieuw. Hier en nu.
Laat het los!
Ik heb het nog niet ‘gezegd’ en het branden in mijn keel zwelt aan. Een glas water moet de oplossing bieden. Ik drink, drink, drink. Begin te hoesten. Mijn keel brandt. Ik hoest. En dan … laat ik los. De pijn, het verdriet, de frustratie, de onrechtvaardigheid, de veroordeling. En ik spuug.
Ik schrik ervan. En ook weer niet. Maandenlang heb ik mijzelf wijsgemaakt dat het goed was. Dat ik erboven stond. Dat ik zoveel aan mijzelf heb gewerkt dat het mij wel raakte maar nooit kon vernietigen.
Dat deed het ook niet. Maar het was wel op weg. Dus had ik het onder ogen te zien. En los te laten. En daarmee een voorbeeld te zijn.
Voor mijn dochter, voor mijn klanten, voor alle vrouwen van de wereld. Voor jou:
Laat je potverdikkeme niet tegenhouden door de angst dat mensen iets van je vinden. Dat je door de mand kan vallen. Door die allesvernietigende miepgedachten die jou ervan proberen te overtuigen dat je beter stil kan blijven, voorzichtig doen, je bescheiden opstellen.
Het houdt je klein. Het levert je allesbehalve klanten op. Je leidt een shitty leven van onzekerheid en twijfel. En je bent het minst empowerende voorbeeld voor je geliefden dat je voor mogelijk zou houden..
Lijkt mij niet de bedoeling.
Het is KLAAR!
Dus besluit nog vandaag dat het klaar is. Klaar met gemiep en gemiezemuis, met angst, onzekerheid en twijfel.
Besluit nog vandaag dat het tijd is. Voor jou. Voor jouw praktijk. Voor jouw klanten. Voor jouw geliefden.
Want jij EN zij verdienen het beste en meest vervullende leven ever.
En elke dag die jij nog akkoord gaat met gedoe. Met je eigen jezelfnaarbenedenpraterij omdat er ooit iemand iets vernietigends tegen je zei. Dat is een dag teveel.
Dus, are you in?
Bekrachtig jezelf, en zeg volmondig JA
Luister voor nog meer inspiratie ook eens naar deze podcast…
