“Laat maar, ik kap ermee. Ik ga op zoek naar een baan.”
Yep, dat dacht ik. Toen ik een maand of 3 bezig was met mijn eigen kindercoachpraktijk. Ook toen ik een maand of 6 bezig was trouwens. Een jaar later kwam die gedachte ook nog eens voorbij. En eerlijk is eerlijk… in de jaren daarna – hoewel steeds minder frequent – ook.
Jeetje, wat heb ik mijzelf en mijn droom vaak vervloekt. WAAROM? What was I thinking? HOE dan? Had ik het mijzelf niet veel, veel, VEEL makkelijker kunnen maken door gewoon in loondienst te blijven?
Drie dagen werken. Twee dagen vrij. Vakanties echt vrij. Weekenden echt vrij. Sterker nog: de avonden ook ECHT vrij.
Toch koos ik elke keer weer voor die praktijk
En toch… toch koos ik elke keer weer voor die praktijk.
WAAROM dan?
En nog een keer heel eerlijk: ook nu denk ik af en toe nog eens aan de aantrekkelijke kanten van een kantoorbaan. De zekerheden van een pensioenopbouw (hoewel, als ik de verhalen hoor over de kortingen die op stapel staan…) en van de arbeidsongeschiktheidsverzekering bijvoorbeeld.
Niet langer dan een nano-seconde
Gelukkig duurt die gedachte nooit langer dan een nano-seconde. Want ik weet dat ik nu doe waar ik echt gelukkig van word. De passie is voelbaar in elke vezel van mijn lijf. Elke dag duurt te kort. En ik ervaar meer dan ooit vrijheid. Vrijheid om mijn eigen beslissingen te nemen. Afhankelijk van slechts de voorkeuren, denkwijzen en ideeën van 1 persoon: mijzelf! Zolang ik gezond mag blijven (en ik hoop dat dat nog vele en vele jaren zo mag blijven) kan ik dit werk nog heel, heel, heel lang blijven doen. Dan vervliegen gedachten aan pensioengerechtigde leeftijden als sneeuw voor de zon.
Ik weet dat jij dit ook hebt!
Maar goed, terug naar dat ‘laat maar, ik kap ermee’. Ik weet dat jij, lieve lezer, dit ook kent. En ik wil je dus laten weten dat het ok is. Dat het erbij hoort. Dat het niet gek is. En dat het zeker niet een gedachte is waar je je door mee hoeft te laten slepen.
Stuur dat duiveltje terug in zijn hok
Weet en accepteer dat dit gebeurt. Als je iets heel gaafs te bieden hebt maar de klanten nog niet in slaapzakken voor je deur liggen. Als je iets te vaak ‘nee, dank je’ krijgt als je een kennismakingsgesprek hebt gevoerd. Als klanten een traject niet afmaken. Of als zij, of jijzelf, niet volledig tevreden zijn over de uitkomst van je begeleiding.
Dat zijn de momenten waarop dit duiveltje om de hoek gluurt. Zich even weet vast te bijten in je gedachtewereld. “Zou het toch niet beter, handiger, logischer, leuker, relaxter zijn als ik er mee kap?”
Nogmaals, weet en accepteer dat dit duiveltje af en toe de kop opsteekt. En stuur het, liefdevol maar beslist, terug naar die andere kant van de deur, terug zijn hok in. Door je successen steeds weer te vieren. Door elke dag, week, maand, half jaar en jaar terug te kijken: wat ging goed, wat kan beter, hoe doe ik het de volgende keer.
Je mag trots zijn op jezelf!
En weet je wat ik vaak doe? Niet lachen, het werkt echt en ook jij verdient het:
Dan kijk ik ’s ochtends in de badkamerspiegel en zeg tegen mezelf: “Goed gedaan, Liesje. Je mag trots zijn op jezelf.”
(Die heb ik overigens niet zelf bedacht, maar stiekem geleerd van mijn vader. Die zei vroeger – met een grote knipoog naar mij als ik naast heb stond aan de wastafel – tegen zichzelf: “He Henkske, jongen, wat zie je er goed uit. Fijne dag, man.”)
– Oh ja, en voor diegenen die zich nu zorgen maken of ik wel goed heb nagedacht over mijn verzekeringen en dat pensioen. No worries, wordt aan gewerkt. –
Bij de weg… Van 14 t/m 18 juni ben ik jouw gratis kindercoach-coach. 5 Dagen lang, elke dag een online training. Mega veel inspiratie die jou gaat helpen De kindercoachpraktijk van je dromen te bouwen. Ideaal als je klaar bent met dat hobby-en en echt een serieuze praktijk neer wilt zetten. Doe jij mee?
