De afgelopen maanden interviewde ik verschillende kindercoaches over hun ondernemersreis, hun miepgedachten en hun successen. Waarop ik van een paar collega’s de vraag kreeg: ‘Maar Marlies, wie interviewt JOU dan?’
Dus twee weken geleden werd ik bevraagd door Wendy Koerten, van Worklife Blend, en dit is het resultaat:
Een gesprek met Marlies kan je niet op je gemakje voeren. Achteroverleunen is er niet bij. Ze is een snelle denker, uitgesproken en een spraakwaterval. In eerste instantie een tikje intimiderend, maar al na een paar minuten voel ik dat er iemand tegenover me zit met een missie. Marlies: een vrouw die het allerbeste voor heeft met haar klanten en daarin de confrontatie niet schuwt.
Waarom geef je een succesvolle kindercoachpraktijk op om businesscoach te worden?
Ja, daar zeg je wat. Want ik weet nog niet hoe ik mezelf moet noemen. Ben ik businesscoach? Ik noem mezelf de kindercoach-coach. Een businesscoach staat voor mij gelijk aan zo groot mogelijk worden, opschalen, minstens een ton per jaar omzetten. En dat koste wat het kost willen bereiken, met je tanden op elkaar. Bij mij gaat het niet zozeer over geld. Natuurlijk moet het financiële plaatje kloppen, maar ik werk aan het zelfvertrouwen en het potentieel van mijn klanten. Dat ze zelf inzien dat ze niet te stoppen zijn.
Er werd altijd al veel aan mij gevraagd hoe ik dingen had aangepakt. “Wat zou Marlies doen?” was altijd de standaard uitspraak in de intervisiegroep van mijn kindercoachopleiding. Voor mij waren de acties die ik deed heel vanzelfsprekend, maar ik merkte dat het voor mijn collega’s lastiger was. Dat het ze vaak aan structuur maar vooral aan zelfvertrouwen ontbrak. Toen realiseerde ik dat ik iets te brengen had. Ik startte met inspiratiesessies naast mijn praktijk, en zo is het steeds groter geworden.
Je bent heel duidelijk op je website: stop met verzamelen van kennis, en ga aan de slag. Maar ik heb even gespiekt op je oude praktijkwebsite en toen zag ik bij jou ook een waslijst aan opleidingen en cursussen. Marlies, ben jij door schade en schande wijs geworden?
Jaaaaa, ik was ook zo’n verzamelaar. Ik waaide met veel winden mee. Was braingym in de mode, dan rende ik weer naar een cursus, zodat ik ook dat op mijn lijstje kon bijschrijven. Het gevolg was dat ik iedereen kon helpen, maar dat ik niet zo goed wist waar ik nou zelf voor stond. En daarmee kreeg ik dus niet meer klanten. Die fout zie ik mijn klanten ook maken. Het is een vorm van uitstelgedrag: “Als ik nou maar wacht tot ik die-en-die training heb gedaan, dan komen de klanten vanzelf naar me toe.”
Jouw klanten noemen je ‘vriendelijk maar confronterend’. Waar zit dat confronterende in?
Vaak heeft iemand allemaal redenen waarom het nog niet gelukt is om te starten of om genoeg klanten te krijgen. Iemand moet nog verbouwen, de keukentafel is niet groot genoeg, de juiste materialen zijn er nog niet. Dat vind ik kul, echt kul. Dan vraag ik me altijd hardop af – waar loop je nu voor weg? Waar gaat dit EIGENLIJK over? Als kindercoaching datgene is dat je echt ten diepste wilt doen, waarom doe je het dan niet? Waarom ben je nog niet begonnen? Die vragen kunnen confronterend zijn, maar ik vind dat ik die wel moet stellen, juist moet stellen.
Dat is niet altijd aardig.
Nee, maar ik hoef ook niet aardig te zijn. Ik wil dat mijn klanten beter worden en dat ze actie ondernemen, dat ze nu eindelijk gaan doen waar ze goed in zijn. En daarvoor moeten ze stoppen met een halve dag nadenken over in welke kleur de muur van de praktijk geverfd moet worden en starten met kritisch naar zichzelf kijken. En aan zichzelf werken. Daar help ik ze mee.
Weet je wat ik echt niet kan verdragen? Ik zie veel heel talentvolle en passievolle coaches ontmoedigd raken en stoppen. Want ook al ben je goed in je vak, je moet ook nog leren ondernemen en een praktijk vol krijgen. Dat gaat niet vanzelf. En na een tijdje ebt het zelfvertrouwen en daarmee ook de passie weg. Gaan steengoede professionals zich steeds meer terugtrekken, worden ze onzeker. Wie zit er op mij te wachten? Ben ik wel goed genoeg? Dat vind ik zó erg. Dus als er confronterende vragen voor nodig zijn om iemand uit die vicieuze cirkel te trekken, dan doe ik dat.
Marlies, je hebt het heel vaak over miepen. Wat is miepen?
‘Gemiep’ zijn de belemmerende overtuigingen die jou tegenhouden. Het zijn gedachten die je niet verder helpen om te bereiken wat je wilt bereiken. Ze zijn vaak niet waar, maar je gelooft ze toch.
En als ze wel waar zijn?
Dan zeg ik altijd tegen mijn klanten: dan weet je wat je te doen staat. Los het op. Koop een boek over dat onderwerp of investeer in een opleiding of cursus. Maar vaak heeft iemand echt wel al alles in huis qua kennis en niveau. En weten ze zelf heel goed dat ze last hebben van miepgedachten.
Stel dat ik net een kindercoachpraktijk ben gestart. Welke tip kun je mij dan geven?
Je kunt niet iedereen helpen. Dus, durf te kiezen. Echt. Doen! De ontwikkeling van een kind gaat zo snel. Een kind van vijf jaar heeft andere issues dan een kind van acht. Jongens zitten anders in elkaar dan meisjes. Als je heel duidelijk laat zien voor wie je er bent, dan kiezen mensen ook voor jou. En tip twee, ruim eerst je eigen shit op, voordat je iemand anders gaat helpen. Weet wie je bent als mens. Kun je antwoord geven op de vraag wat je kwaliteiten, valkuilen en eigenaardigheden zijn? Als je dat hebt gedaan en weet waar je voor staat, dan bouw je daar je praktijk op. Want mensen willen met mensen werken. Durf persoonlijk te zijn.
Wat is je grootste verbazing daarover?
Ik kom op websites zo vaak tegen dat iemand ‘heel empathisch’ is en zo goed kan luisteren. Dat mag ik hópen, ja. Dat is de standaard als je een goede coach bent, geen kwaliteit waarmee je je onderscheidt. Ik wil juist weten wat iemand anders maakt: wat onderscheidt je van de rest. Ikzelf ben nogal uitgesproken, ik lul alles aan elkaar en ik ben extreem enthousiast. Daar kan je tegen of niet. Op mijn website maak ik dat al duidelijk. Ik wil niet dat mensen zich de tandjes schrikken als ze met me aan de telefoon zitten of langskomen voor een workshop.
Maar ben je dan niet bang dat je klanten misloopt?
Nee, nooit. Daarom ben ik ook zo duidelijk wie ik ben en hoe ik werk. Door dat uit te spreken, weten mensen wie ik ben. Ik praat niet met je mee, ik stel de lastige vragen. Degene die daar niet tegen kan, kiest ook niet voor mij maar zoekt iemand die beter bij haar past.
Wanneer heb jij je werk goed gedaan?
Als iemand na het traject de praktijk uitloopt, weet en voelt dat zelfs als het tegenzit toch het rotsvaste vertrouwen er is dat ze goed bezig is. En dat ook voor haar een succespraktijk is weggelegd. Of ze daar nou twee jaar of vijf jaar over doet. Laatst liep er nog een klant stralend de deur uit. Toen ik vroeg wat ze nog nodig had, zei ze “Helemaal niets. Ik kan niet wachten om te beginnen!”
Als we ons gesprek afronden, valt Marlies opeens even stil. “Ik weet nog zo goed dat ik de nacht dat ik mijn opleiding afrondde niet kon slapen. Het diploma lag op mijn nachtkastje en mijn hoofd liep over met ideeën over mijn website, de kinderen die ik ging helpen en de toekomst van mijn praktijk. Het was een gevoel van opwinding gemengd met onzekerheid: durf ik dit wel uit te voeren, kan ik wel starten? Ik ben erin gedoken en ik heb het allemaal gewoon gedaan. Mijn zelfvertrouwen was altijd groter dan mijn onzekerheid. Het heeft me zoveel moois gebracht. Dát wil ik voor iedere coach in Nederland.”
Dankjewel, lieve Wendy! Voor het fijne gesprek, de scherpe vragen en het zo mooi verwoorden van het geheel.
Enneh, wil jij ook die succespraktijk neerzetten? Maandag 25 maart start de driedaagse Van droom naar praktijk. Meer weten? Kijk dan op mijn website of mail me even. Kijken we of dit een handige stap voor je is. Weet je welkom!
