6 uur sharp. Ook al lag ik er pas om 1.30 uur in. Zo gaat dat. Mijn interne klok. Maar er is iets. Ergens een glimp van een beeld en een inzicht. Alsof ik van iets heel belangrijks wakker ben geworden. Maar wat?
Ik voel de flow… Ik ontspan bewust mijn lijf. Adem rustig en geconcentreerd. Ik lig, wacht en mijmer.
Een verhaal van A tot Z
En ineens is daar het beeld weer. Van die succescollage die ik maakte. Er staan pauwenveren op. Dennenappels. Een vrouw met blote billen 😉 Prachtige kleuren. Elke keer dat ik er naar kijk zie ik iets nieuws.
Met mijn ogen dicht bestudeer ik mijn collage. Er ontvouwt zich een verhaal. Voor een prachtige, transformerende visualisatie. Over kwaliteiten. Jezelf laten zien. Maar dan ook ECHT jezelf laten zien. Geen act. Geen opsmuk. Gewoon zoals je bent. Zodat je opvalt. Het oog op je valt. Het oog van die klant waar jouw hart een huppeltje van maakt.
Zinnen komen op. Wendingen. Het is niet zomaar een visualisatie. Het is een verhaal van A tot Z. En wat een verhaal.
Ik kruip stilletjes uit bed. Pak mijn laptop en ga naar beneden. Kop thee. Ik pak de originele succescollage erbij en ja, het klopt. Dit is wat ik te doen heb. Ik open alvast een Word document.
En dan.
…en dan is de flow weg
Dan raak ik afgeleid. Een kat die vindt dat hij niet genoeg aandacht krijgt. Zooi om mij heen dus ik ruim even wat op. Telefoon bommetjevol appjes. Toch even mijn socials checken. En mijn mail.
Langzaam voel ik het verhaal wegzakken. Het is er nog wel maar niet meer zo haarscherp.
Zoon komt beneden en eet naast mij een stapel boterhammen met pindakaas (ik walg van de geur van pindakaas). Hij kijkt zijn favo serie voordat hij naar werk gaat, met iets te veel geweld en kabaal naar mijn zin. Het leidt mij af en het verhaal glipt tussen mijn vingers door.
Ik tik snel alles in dat ik had bedacht. Nou ja, ik had het niet bedacht. Het was er ineens. Maar intussen voelt het als bedacht.
Zoon vertrekt naar werk en dochter komt beneden. Geen boterhammen pindakaas maar Brinta. En een sterke kop koffie. Na die koffie wordt ze wakker. Bijna iets te wakker. Ze kletst erop los. We babbelen wat, een grap en een grol.
Zij maakt zich klaar om naar werk te gaan. En ik werp een blik op dat Word document. Ik WEET dat het een geniaal idee is. Ik WEET dat dit levens- en businessveranderend gaat zijn. Maar ik voel het even niet meer.
En dat, dat is zo’n herkenbaar en k.u.t.-gevoel. Zo zijn er de beste downloads ever, zo ben je ze kwijt. Zo vaar je als een malle op je flow, zo voel je het niet meer.
En zeg eens eerlijk, dat herken jij ook. Toch?
Doordouwen, loslaten of…
Dan kan ik twee dingen doen: doordouwen of loslaten. Of… ik kan ook nog iets anders kiezen…
Want doordouwen zal resulteren in een gedrocht. In iets dat er van buiten leuk uitziet maar bij niemand gaat haken. Omdat in de energie voelbaar zal zijn dat het bedacht en geforceerd is. Werkt niet dus.
Loslaten lijkt misschien de meest logische keuze, maar de grote vraag is: komt diezelfde flow dan vanzelf terug? En hoe lang moet je er dan op wachten? Ik zou de eerste (en ook de laatste niet zijn) die dan over een jaar terugkijkt naar dat moment van vanochtend. Nog steeds zonder eindproduct. Werkt dus ook niet.
Dus kies ik die andere optie. Ik accepteer dat ik het nu niet voel. Dat er even te veel om mij heen gebeurde vanochtend dat mij uit mijn flow haalde. So be it. EN, EN ik ga iets ANDERS doen.
In dit geval het schrijven van dit bericht voor jou. Op de flow van uit de flow zijn. Vanuit het gevoel van het even niet voelen. Werkt als een malle kan ik je zeggen. In 5 minuten een stuk dat jou zomaar zou kunnen helpen hetzelfde te doen: Even eruit stappen om daarna weer in te stappen. Op hernieuwde flow. Wedden dat daar iets prachtigs uit komt?
Ga ik nu dit stuk posten en dan douchen. Met mijn ogen dicht, terwijl het water over mij heen stroomt, het beeld van mijn collage weer oproepen. Open ik daarna dat Word document weer, en schrijf ik die visualisatie waarschijnlijk in no-time neer. Ik kan niet wachten!
Wat is jouw geheime formule als jij de flow even niet voelt?
