Wat wil je, na een paar weken klussen zit ik stijf, stram en moe op de bank. Ik drink een kop thee en verzamel moed. Moed om weer een dag te gaan schilderen, poetsen, sjouwen. Nog twee weekenden hebben we om het af te krijgen. Nog twee weekenden en dan verhuizen we. En natuurlijk weet ik dat we inmiddels in een stadium zijn waarin we kunnen verhuizen als het moet.
Maar ik wil dat het af is. Ik wil straks de dozen en meubels binnendragen in een huis dat er klaar voor is. Ik wil alles een plekje kunnen geven zonder te denken aan de klussen die ook nog gedaan moeten worden voordat het helemaal ons thuis is. Dus ik verzamel moed, moed om weer te starten.
De Magnolia
Uit het niets lijkt het wel, ik weet niet eens wie het het eerst zei: ‘Zullen we vandaag de magnolia meenemen?’ Manlief neemt zijn laatste slok koffie, haalt een schop uit de schuur en begint te graven. Vol energie verdwijn ik naar boven om mijn kluskleding aan te trekken, ik poets mijn tanden en sta voordat ik het weet te trappelen bij de auto om te gaan. Ik heb ineens heel heel heel veel zin in deze dag.
Loop je vast? Kies voor een onderbreking
Die magnolia symsoliseert voor mij namelijk ontzettend veel. Vandaag de gedachte dat we in no-time in ons nieuwe huis wonen. Als zo’n boompje er staat, dan is het echt. Toch? Nog eventjes en we zijn er. Maar ook laat het weer zien hoe belangrijk het is om even iets anders te doen als je ergens vastloopt.
Vandaag loop ik vast bij het idee van weer een dag schilderen… het verplaatsen van de magnolia is een leuke, verrassende, anders dan andere onderbreking.
Maar het gaat om veel meer. Bij mijn ouders in de tuin staat een prachtige, heel grote magnolia. Zo lang ik mij kan herinneren is die boom er. Zo lang ik mij kan herinneren raakt die boom mij. Ik vind alles eraan mooi. De stam, de kromming van de takken, en dan die prachtige bloemen. Hij bloeit maar super kort, maar hoe!
Wat ik eigenlijk wilde…
Zo lang ik mij kan herinneren wil ik dus zelf ook een magnolia. Eerst was het geen optie, want op een balkon groeit dat niet zo lekker. ;). En toen wij 20 jaar geleden verhuisden naar ons huis met postzegeltuintje was er domweg geen plek. Dus het bleef bij een verlangen, ik wilde zo graag een magnolia.
Serieus, elke keer dat ik in een tuincentrum kwam… stond ik te lekkerbekken bij de magnolia’s. Tot een jaar geleden, rond deze tijd. Mijn eerste keer shoppen tijdens lockdown (supersmarkt niet meegerekend) stond ik in het tuincentrum bij… je raadt het al… de magnolia. ‘Schijt, NU koop ik er een. Tegen de tijd dat ie zo groot is dat hij niet meer in de tuin past en de buren er last van krijgen zijn we vast verhuisd.’
Ik had geen idee wat ik daarmee in gang had gezet.
Een sluimerende wens
Want er was ook al jaren een sluimerende wens om groter te gaan wonen. Op 97 vierkante meter met twee inmiddels volwassen maat pubers, dat is best wel eens een uitdaging namelijk. Zeker tijdens lockdown, gezellig met zijn allen thuiswerken, werden we ons ernstig bewust van de beperkingen van ons huis. Maar, ik deed er niets mee. Het bleef niet meer dan een sluimerende wens.
Af en toe keek ik verlekkerd naar huizen op Funda. Om gelijk weer te besluiten, dat kan niet. Vast van overtuigd dat onze financiën het niet zouden toelaten. Ondernemer zijn en hypotheken zijn best wel een dingetje namelijk. Dus het bleef een sluimerend verlangen. Totdat… ongeveer in die periode dat ik die magnolia kocht, we besloten eens met de bank te gaan praten. Onder het mom ‘dan weten we zeker wat wel/niet kan, en als het niet kan dan hoeven we er ook niet meer over na te denken’.
Een droom komt uit
We hadden geen idee wat we daarmee in gang zetten.
Zo komt het dat we nu, een jaar later dus, die magnolia uitgraven (ok, niet we, mijn man) en krap een uur later in de voortuin van het huis dat wij over 2 weken betrekken weer ingraven. Mijn hart maakt een huppeltje, dit hebben we samen voor elkaar gekregen. Dat verlangen naar een grotere woning in die jaren 30-stijl waar wij zo van houden. Die droom hebben we waargemaakt.
Zo gaat het ook in je kindercoachpraktijk
En weet je, zo gaat het ook in je business. Ga maar eens na voor jezelf. Hoe vaak denk jij: ‘Eigenlijk zou ik x of y willen’ of ‘Over een paar jaar, als ik <vul maar in: meer geld, meer tijd, meer kennis, meer ervaring> heb, dan zou ik wel x of y willen’
In dat eigenlijk schuilt een groot verlangen. Een verlangen naar iets heel wezenlijks dat we vooruitschuiven in de tijd. Ervan overtuigd dat het nu niet kan. Ervan overtuigd dat de droom te groot is. Te onwerkelijk. Haalbaar voor een ander, maar niet voor mij.
Herkenbaar?
Breek je droom in duizend stukjes
Hoe zou het zijn als je die droom in duizend stukjes zou breken en de aller aller aller eerste kleinste mini-vorm van die droom waar zou maken? Hoe zou het zijn als je alle ‘ja maar dat kan (nog) niet want’ eens opzij zou zetten en zou kijken naar wat er wel al nu kan? Gun jij het jezelf om die eerste stap te zetten?
Ik ben er namelijk van overtuigd dat je op die manier ongemerkt heel grote stappen zet. Dat je in no-time terugkijkt in de tijd en je realiseert dat je heel veel hebt bereikt, veel meer dan je had durven dromen, en dat het bijna moeiteloos lijkt gegaan. Hoe zou het zijn als ook jij dat zou ervaren?
Begin met een mini-stap
En denk je nu, leuk Marlies met dat voorbeeld van dat huis, maar hoe zit dat dan in je business? Oh my, er zijn ontelbaar veel voorbeelden hoe ik ook in mijn bedrijf dit soort grootste stappen heb gezet door juist met een mini-stap te beginnen:
Werken in de natuur
Ik wilde met kinderen werken in de natuur, vanuit mijn eigen boshuis. Dat boshuis was niet haalbaar, maar ik vond wel een heel fijne praktijkruimte aan de rand van een prachtig park. En daar werkte ik met die kids. Perfect!
Een boek schrijven
De wens om een boek te schrijven was (en is) ZO groot. Maar ik wilde niet het standaard ‘in 10 stappen naar…’ boek schrijven en wist nog niet welke kant het dan precies op moest. Dus ik startte met een blogreeks met interviews. Binnen een half jaar had ik een prachtig magazine uitgegeven met al die verhalen van kindercoaches. Bomvol tips en inspiratie voor starters. Een magazine dat inmiddels door ruim 2000 kindercoaches is gelezen. Jeetje wat was (en ben) ik trots.
Een academie opzetten
Aan alles voelde ik dat ik een Business & Mindset academie voor kindercoaches wilde opzetten. Een academie waar je na je opleiding direct door kunt voor die kickstart van je praktijk. Een one stop shop voor huisstijl, website, teksten, social media, strategie en mindset. De droom was ZO groot, te groot voor dat moment. Dus ontwikkelde ik de mini-vorm.
Eerste een online FB community. Daarna een online business & mindset academie, met samenwerking met een paar fijne partijen voor de ontwikkeling van die huisstijlen, voor het bouwen van websites, voor allerlei inspirerende masterclasses en trainingen op de meest uiteenlopende gebieden. Voordat ik het in de gaten had was die er binnen 3 maanden. En hoeveel kindercoaches daar intussen al gebruik van hebben gemaakt, ohlala!
Een Podcast starten
Ik wilde DE podcast voor ambitieuze, zelfverzekerde kindercoaches starten. Vond het reten-spannend en besloot gewoon te beginnen me 1 aflevering. En van daaruit verder te kijken. En hoplakee, een maand later zijn we vier podcasts verder!
Dat kan jij ook!
En dat kan jij ook!
Stap voor stap. Elke dag een klein stapje. Eerst die mini-vorm van je grote droom. En je zult zien, je zult jezelf versteld doen staan… voordat je het weet heb jij je droom waargemaakt!
Wil je met mij delen, wat zou JIJ eeeeeeeigenlijk willen?
