Ik minder al vaart op mijn fiets en kijk… Ja! De kleine courgette- en pompoenplantjes die we vorige week in de volle grond hebben gezet doen het nog. Allemaal aangeslagen. De frambozenplanten die we vorige maand hebben verplaatst, ik zie mini-knopjes die over een paar weken frambozen moeten zijn. En in het veld waar drie weken geleden aardappelen in de grond deed staan 9 kleine mini-aardappelplanten. Looking good!!!!
Mijn fiets snel de tuin in. Op de plek waar die hoort. Wat voor het eerst in twee jaar kan omdat we een paar weekenden lang knoeperd hard hebben gewerkt om alle zooi weg te werken. Dit voelt goehoed!
Tandje terug, alles op zijn tijd
Ik gooi de deur van het tuinhuisje open. Zet de waterketel op het campingstel en maak een rondje door de tuin. Alle tijd, want het duurt minstens 10 minuten voordat het water kookt. Hier in de tuin word ik gedwongen tot geduld. Tandje terug. Alles op zijn tijd. En vooral stap voor stap werken aan een basis die in de loop van het tuinseizoen verwordt tot een weelderige pracht van bloemen, groenten en fruit. (En onkruid. En gras dat overal groeit behalve waar we het willen hebben. Maar daar hebben we het gewoon even niet over, ok?)
Ik zie het begin van appels, peren, pruimen en kersen. De courgette- en pompoenplanten dus. De velden met rozemarijn, salie, tijm, oregano en allerlei soorten bessen. Thuis staat nog van alles voorgezaaid te wachten totdat het sterk genoeg is om ook de grond in te gaan: boontjes, mais, worteltjes, uitjes en nog veel meer.
Ik hoef niets
En als dan mijn water kookt… zet ik een kop thee en kruip onder de kersenboom in de loungestoel. Met mijn laptop. Om dit blog te schrijven. Ik hoef hier vandaag verder NIETS. Ik mijmer en draai en doe niets. Geniet van de rust, de zon en het groen. En ik hoef niets. Had ik al gezegd dat ik niets hoef?
Af en toe sta ik even op om ergens een grasspriet tussen de tegels vandaan te trekken (het pad is meer gras dan tegels, dat is nog een projectje zeg maar). Om vervolgens weer in mijn luie stoel te kruipen. Zal ik de hangmat ophangen?
Ik zou dat ook wel willen…
Ik krijg heel vaak de vraag of zo’n volkstuin niet ontzettend veel werk is. Of je daar niet ALTIJD mee bezig bent? Vaak gaat dit gepaard met de opmerking: ‘Ik zou dat ook wel willen maar ik heb er gewoon geen tijd voor.’
Een beetje lastig vind ik dat altijd. Want ja, het is veel werk. Bij tijd en wijle heel veel werk zelfs. Want dat ik hier vandaag niets hoef, behalve even wat dingen water geven en een paar bedden schoffelen, heb ik te danken aan al 9 weken elk weekend een dag hard werken. En elk seizoen is er wel een moment waarop ik besluit dat ik dit volgend jaar niet meer wil.
Tegelijkertijd is het ook weer niet ZO veel tijd. Het gaat erom dat je de boel aan het begin van het seizoen goed aanpakt. Even flink huishouden, de basis strak zeg maar, en dan van daaruit is het bijhouden, een beetje verzorgen en vooral genieten.
Want we werken hier niet alleen. We hebben hier tegen de tijd dat het echt zomer wordt ook de meest weergaloze barbecue-avonden. Zondagse lunches (nu even niet met vrienden maar menig zondag heeft hier de pinot noir rijkelijk gevloeid). Om nog maar te zwijgen over de kampeerfeestjes die de kids hier met liefde houden.
Leuk Marlies, maar waar wil je heen met dit hele verhaal?
Ben je bereid te doen wat nodig is?
Nou, het volgende: Je kunt wel denken dat je ook zoiets zou willen (de barbecues, de rust, de overdaad aan sap van eigen fruit uit de tuin), maar als het erop aankomt, dan is het de vraag HOE graag je het wilt? Ben je bereid om ook te doen wat nodig is om de vruchten te kunnen plukken?
En daar gaat het mis. Met zo’n tuin, maar ook met een eigen praktijk. ‘Dat zou ik ook wel willen’, oh hoe vaak hoor ik dat. Direct gevolgd door allerlei redenen waarom er niet voldoende tijd is: die andere baan, de partner die veel weg is voor zijn werk, de kids die begeleiding nodig hebben, het huishouden, etc.
Begrijp mij niet verkeerd, ik zal de laatste zijn om te zeggen dat je dat allemaal maar opzij moet schuiven. Maar toch…. Toch… HOE graag wil je dan?
Hoe zou het zijn als je jezelf elke keer weer voorstelt hoe het eruit zou zien als je die goedlopende praktijk hebt. Als je prachtige resultaten met kids en hun ouders bereikt. Hoe zou dat zijn? Hoe ziet dat eruit?
Wil ik dit echt?
En als je daar dan een helder beeld van hebt, stel jezelf dan de vraag: ‘Hoe graag wil ik dit? Wil ik dit echt?’
Ben je bereid de boer op te gaan om iedereen en overal te vertellen wat je doet? Ook als je het rete-spannend vindt om jezelf te profileren…
- Ben je bereid elke keer weer jezelf online te laten zien? Ook als het aantal likes en reacties nog achterblijft….
- Ben je bereid een avond of een weekend door te trekken? Ook al liggen de klanten nog niet in slaapzakken voor de deur?
- Oftewel, stel jezelf de vraag: ‘Ben ik bereid te doen wat nodig is om zo ver te komen?’
Laten we er even vanuit gaan dat het antwoord een volmondig ‘ja’ is…
Hoe zou het zijn als je dan ging focussen op de mogelijkheden en niet op de obstakels. Op de tijd die je WEL hebt in plaats van op hoe druk, druk, druk je het hebt met al die andere dingen die ook heel belangrijk zijn…
Neem van mij aan dat je vaak veel meer tijd hebt dan je in eerste instantie denkt. Want laten we wel wezen, we kennen allemaal die tijdlekkers… Netflix (want ik heb de hele dag gerend, even niets), uuuuuuren scrollen op FB en Insta (ik moet echt even afschakelen), en zo zijn er nog een heleboel te bedenken (een van mijn tijdlekken is het HEEL druk hebben met allerlei dingen voor mijn praktijk die leuk maar helemaal niet nodig zijn).
Elke dag een half uur, moet lukken toch?
Zeker in deze Corona-tijden, waar kids niet of half naar school gaan en nog steeds begeleiding bij het stuk thuisonderwijs nodig hebben, is het moeilijk zomaar even een dag te reserveren om aan je praktijk te werken. Hoe zou het zijn als je dat een stuk kleiner zou maken? Elke dag een half uur. Dat moet toch lukken, niet?
Een half uur minder social media scrollen. Een aflevering afterlife per dag minder (wat een GEWELDIGE serie trouwens). Of doe eens gek: een half uur eerder opstaan om je dag ongestoord te beginnen!
Zul je zien wat dat oplevert. Voordat je het weet zit jij te genieten in je praktijk. Met die kids.
Maak ik nu nog even een rondje door die tuin… Even kijken of er al knoppen in de hortensia’s zitten! 😉
