Mijn adem stokt. Ik staar naar mijn woorden op het scherm. Mijn woorden. Het verrassende is alleen, die woorden staan op de pagina van een ander. Er is geen twijfel over mogelijk, want ik herken mijn woorden uit duizenden. Altijd en overal. Tegen beter weten in doe ik een check. En nu heb ik twee schermen open naast elkaar. Aan weerszijden dezelfde tekst. Mijn tekst.
Dit is niet de eerste keer dat mij dit gebeurt. En het zal ook vast niet de laatste keer zijn.
Sterker nog, dit is de derde keer in een week tijd. En dat maakt dat ik op een zaterdag dit blog schrijf.
Een verhaal dat het goed doet op een feestje
Zo kreeg ik ooit (toen ik mijn kindercoachpraktijk nog had) in een maand tijd een aantal aanmeldingen uit een ander deel van het land. En wat bleek, die ene collega die mij een half jaar daarvoor nog had gevraagd naar mijn ervaringen bij het opzetten van een praktijk, hoe ik dat had aangepakt, die ene collega waarmee ik veel, heel veel tips had gedeeld, die collega die haar praktijk aan het opzetten was precies daar aan die andere kant van het land… die collega had mijn teksten integraal overgenomen. Inclusief mijn e-mailadres onder de link ‘neem contact met mij op’ op haar website. En vandaar die aanmeldingen.
Je begrijpt, dit verhaal doet het best goed op een feestje. Ik heb er echt hartelijk om kunnen lachen. Maar heel grappig was het tegelijkertijd ook niet. Want toen ik de dame in kwestie erop aansprak, was zij niet direct bereid haar teksten te veranderen. Wat natuurlijk niet zo slim was, want haar aanmeldingen kwamen nog steeds bij mij terecht. Maar dat terzijde.
Een super compliment
Ik weet dat het een super compliment is. Schrijven is nu eenmaal mijn ding. En dat zien anderen ook. Ik weet met mijn woorden en mijn ideeën te raken. In mijn verhaal precies dat te zeggen en die sfeer neer te zetten waar anderen mee strugglen. Dus ergens snap ik het ook wel.
Waarom het ook heel erg NIET ok is
Maar, nu komt de grote maar: het is ook gewoon heel erg niet ok. En ik maak mij er zorgen over. Waarom? Daar zijn verschillende redenen voor, en die wil ik graag met je delen:
- Als ik kijk naar degenen die ideeën en teksten van mij vrijelijk hebben hergebruikt, dan zie ik een patroon. En dat patroon heet onzekerheid. Onzekerheid over zichzelf, onzekerheid over waar zij mee bezig zijn. En dat vind ik ZO ontzettend zonde! Gun jezelf een stevig zelfvertrouwen. Is dat niet vanzelfsprekend, laat je daar dan op begeleiden. Echt, het is zo ontzettend de moeite waard!
- Google vindt het niet zo fijn om op verschillende plekken dezelfde teksten tegen te komen. Google zal dan besluiten jouw site lager te ranken. En ook de site van degene waar je een en ander van hebt gebruikt. Dus je neemt er niet alleen jezelf maar ook de ander in mee. En dat is niet zo fair, toch?
- Ook op teksten op websites rust copyright. Nou ben ik er zelf nooit zo’n voorstander van om gelijk de wet erbij halen. Maar eerlijk is eerlijk, bij het kopiëren van teksten ben je in strijd met de wet. Moet je ook niet willen, lijkt mij.
- Maar misschien nog het allerbelangrijkste: als je heel goed weet wat je voor wie wilt betekenen. Dan vormt zich je verhaal vanzelf. En met dat verhaal vind je ook de juiste woorden. Dus als je grote moeite hebt met het schrijven van je teksten, zorg er dan allereerst voor dat je je verhaal helder krijgt. Vind je het schrijven zelf dan nog steeds lastig, huur daar dan iemand voor in. Zodat jouw teksten echt JOUW teksten worden, die resoneren bij JOUW potentiele klanten. Iets dat je met de teksten van een ander nooit zult bereiken, geloof mij.
- En last but not least: probeer je eens in die ander te verplaatsen. Grote kans dat die zich bestolen voelt. Hoe zou jij het vinden als je jouw creaties bij een ander terugvond?
Wat maak je je druk!
‘Marlies, wat maak je je druk!’, denk je nu misschien. Ja, het gaat mij aan het hart. Ik gun iedereen een succesvolle praktijk. Echt. En ik gun iedereen een praktijk en klanten die bij hem/haar passen. Maar, die laatste krijg je alleen als je je business bouwt op jezelf. Je eigen kracht, je eigen verhaal, je eigen missie, je eigen doel en dus ook je eigen woorden.
Is dat alles? Nee, ik ben heel eerlijk. Het raakt mij ook om mijzelf. Dat bestolen voelen, dat herken ik. Want, ik schrijf met hart en ziel. Zoals ik denk, zoals ik spreek, zo schrijf ik. Dat wat ik schrijf, daar zit dus een stukje identiteit in. En als dat dan klakkeloos wordt gebruikt door een ander, dan voelt het alsof er een stukje van mijn identiteit wordt weggenomen, gestolen, ordinair gejat.
En ja, dat is dus een pijnpuntje van mijzelf, daar mag ik mee aan de slag. En daarvoor is het tijd, want ik weet dat ik – ondanks dit blog –mijn teksten vast en zeker nog eens elders tegen zal komen. En ik gun mezelf dat dit mij een volgende keer minder sterk raakt.
Denk je nu, ik kan wel wat inspiratie gebruiken, en ik kom er zelf niet uit? Volg dan aanstaande woensdag 25 maart mijn online training Klaar voor de start in 5 stappen. Ik garandeer je dat je daarna genoeg inspiratie hebt om aan de slag te gaan. Beloofd!
