Zonder de juiste mindset geen succesvolle kindercoachpraktijk. Ik kan het niet mooier maken dan dat. Waarom houden wij vrouwen onszelf zo tegen? Waarom dromen wij enerzijds van die prachtige kindercoachpraktijk en laten we die droom zo makkelijk in duigen vallen door toe te geven aan onze onzekerheden en twijfels? In dit blog vertel ik je mijn ervaringen, en ik hoop dat je jezelf na het lezen ervan anders gunt!
10 jaar geleden. Na heel heel heel zorgvuldig wikken en wegen. Opleidingen vergelijken. En nog eens googlen. En nog eens vergelijken… hakte ik de knoop door en schreef mij in voor de kindercoachopleiding. Een jaar lang, elke woensdagavond les.
We startten met 20 vrouwen. Allemaal even enthousiast. Allemaal met een andere achtergrond. De een uit het onderwijs. De ander – net als ik – met een totaal andere achtergrond. De een met duidelijke dromen, de ander met een voorzichtig idee. De een wilde gaan coachen vanuit een eigen praktijk. De ander hoopte het coachen in het onderwijs toe te kunnen passen.
Na een jaar hard werken rondden we de opleiding met een geweldige avond, bomvol trotse presentaties, af. We waren er klaar voor: kindercoach, ons nieuwe beroep.
We waren er klaar voor, maar bijna niemand startte
Al snel bleek echter dat we er helemaal niet met zijn allen klaar voor waren. Tot mijn grote ontsteltenis besloot een groot deel nog niet te starten met een praktijk.
- Te vroeg
- Te druk
- Nog niet goed genoeg
- Eerst nog een opleiding doen
- Wat als ik die kinderen alleen maar verder van huis help
- Geen ruimte
- De kinderen zijn nog klein en hebben nog veel aandacht nodig
- Wie ben ik nou met ‘alleen maar die kindercoachopleiding’
En zo ging het maar door.
Ik snapte er niets van, hoe zat het met die mindset?
Ik snapte er niets van. Want, ik kende mijzelf als de grote chicken. Degene waarbij het bij elke stap dun langs de benen liep. Degene die A had gezegd, maar misschien nooit B zou zeggen. Maar… deze keer niet. Ik wist, dit ga ik doen. Linksom of rechtsom. Hoe kan het dan dat al die anderen zo voorzichtig waren? Als IK zelfs voor die kindercoachpraktijk durfde te gaan?
Ik sprak bemoedigende woorden. Probeerde mijn collega’s tot andere inzichten te krijgen. Vertelde ze dat ze WEL goed genoeg waren om nu te starten. Maar…. In de meeste gevallen tevergeefs. En ik realiseerde mij al snel… zonder de juiste mindset geen succesvolle kindercoachpraktijk. En dat frustreerde mij mateloos.
Training na training, geen stap dichter bij een succesvolle praktijk
In de loop der jaren volgde ik tientallen trainingen (ja, ook ik bleef denken dat het nog wel beter kon…) en overal hoorde ik weer dezelfde onzekerheden en twijfels. En niet zelden kwam ik op die trainingen, workshops en opleidingen dezelfde gezichten tegen. De gezichten van hartstikke bevlogen vrouwen die zich bleven bijscholen maar geen stap dichter bij een eigen praktijk wisten te zetten. De investeringen in al die scholing torenhoog, de verdiensten nihil. En hun zelfvertrouwen werd in de loop der jaren alleen maar kleiner. En ook nu weer werd voor mij bevestigd: Zonder de juiste mindset geen succesvolle kindercoachpraktijk.
Ik leek de enige die zich druk maakte om die business mindset
Menig keer sprak ik hierover met opleiders: hoe kan dit? Moet dit niet anders? Ik deed zelfs een keer het voorstel aan een opleider om samen een programma te ontwikkelen om dat gat te dichten tussen die mega onzekerheid, twijfels en het stilstaan enerzijds en de zelfverzekerdheid om met die eigen praktijk aan de slag te gaan anderzijds. Maar ik leek de enige die zich hier zo druk om maakte.
Want dat ik mij er druk om maakte, dat kon ik al snel niet meer ontkennen. Om het maar even dramatisch uit te drukken (maar zo voelde en voelt het echt): het sneed mij dwars door de ziel als ik weer een vrouw zag opgeven. Die droom die ooit was, helemaal verdwenen naar de achtergrond. Maar het aller aller allerergste vind ik nog wel dat elk greintje zelfvertrouwen van die vrouw dan samen met die droom verdwijnt. Dat, dat gun ik niemand. En dat, dat moet anders kunnen. Dat weet ik zeker.
- Was ik zelf dan altijd zo super zelfverzekerd? Nee, zeker niet!
- Ging het bij mij vanaf dag 1 geweldig met mijn praktijk? Nope, dat heeft echt even nodig gehad.
- Ben ik blij dat ik heb doorgezet? Nogal!
Want, zo bouwde ik stap voor stap aan mijn zelfvertrouwen. Gingen de dingen steeds soepeler. Leerde ik mijzelf, mijn onzekerheden en twijfels steeds beter kennen. En wist ik stap voor stap mijn mindset te beïnvloeden. Vastberaden die praktijk te laten slagen. En vastbesloten niet alleen maar door te douwen op een ‘f&%$ck-it just do it mentaliteit’, maar echt te ondernemen vanuit vertrouwen en zelfs ‘flow’ als je het zo wilt noemen.
Soms zijn miepgedachten waar
Soms zijn miepgedachten waar. Soms ben je gewoon nog niet zo’n goede coach. Dat is helemaal niet erg, want dan ga je dus gewoon nog een stukje training volgen! Of misschien zit er inderdaad nog niemand op je te wachten omdat niemand nog van je bestaan weet. Dan is je uitdaging je bekend te maken, op een manier die bij jou past en jouw toekomstige klant aantrekt. Deze miepgedachten zijn eigenlijk het fijnst, ze zijn vrij makkelijk – en praktisch – op te lossen.
De meeste miepgedachten zijn helemaal niet waar
Ik ontdekte echter al snel dat de meeste miepgedachten, zoals ik die belemmerende overtuigingen graag blijf noemen, helemaal niet waar zijn. Maar wel heel, heel, heel diepgeworteld. Die verdwijnen niet uit zichzelf. Die hebben aandacht nodig, en een fikse, liefdevolle doch strenge aanpak.
En laten we wel wezen, als kindercoach hebben we over het algemeen geleerd hoe we onze coachees korte metten laten maken met miepgedachten. Hele programma’s zijn ervoor. Het ene nog leuker en laagdrempeliger dan het ander. We weten als geen ander hoe we met die kids aan hun groeimindset moeten werken. Maar als het om onszelf gaat…. Dan vergeten we Fixie & Growie, de GGGG-schema’s en de gedachtenkracht wel heel makkelijk.
Waarom ben je niet bereid te doen wat nodig is?
Waarom gun je je coachees dat zelfvertrouwen? Waarom gun je het je coachee de allerleukste versie van zichzelf te worden? Waarom gun je je coachee alle succes van de wereld?
En, waarom gun je jezelf dat als het erop aankomt niet? Waarom vraag je je coachee te werken aan zijn zelfvertrouwen, en doe je het zelf niet? Waarom trek je voor je coachee alles uit de kast, en voor jezelf niet? Waarom denken we dat voor onze coachees alles haalbaar is en vragen we hun inspanning, maar vinden we het zelf blijkbaar te veel moeite om iets van onszelf te maken?
Ik snap dat niet. Echt niet! Want, nogmaals: zonder de juiste mindset geen succesvolle kindercoachpraktijk. Gewoon niet!
Gun jezelf een superkrachtige business mindset
Natuurlijk zijn er allerlei redenen te bedenken waarom het voor jou anders is. Moeilijker. Ingewikkelder. Echt, dat zal ik niet zomaar van tafel vegen. Maar alsjeblieft: gun jezelf je succes. Gun jezelf een rotsvast vertrouwen in jezelf en je praktijk. Gun jezelf een superkrachtige business mindset. Dat ben je waard, echt waar!
Ga aan de slag: zelf of laat je helpen!
Schuurt dit stuk? Realiseer je je dat je iets te doen hebt? Alsjeblieft, ga er dan voor! Breng in kaart wat JOU nog tegenhoudt. En ga ermee aan de slag. Zelf, of zoek iemand die je hierin kan begeleiden. Bespreek het met je intervisiegroepje of met je supervisor. Het maakt niet uit hoe je het aanloopt, als je maar in actie komt. Nogmaals, jij bent het waard!
En natuurlijk kon ik het niet laten, en ontwikkelde ik zelf een superkrachtig, kortdurend programmaatje voor JOU: Boost je business mindset in 30 dagen.
30 Dagen lang, elke dag een oefening die jou helpt heel zorgvuldig in kaart te brengen wat je nog tegenhoudt en hier – op een heel veilige, do-able en leuke manier – major stappen in te maken. 30 Dagen lang, 97 euro, gun jij dat jezelf? Weet je welkom!
